Monday, October 6, 2008

Επί τάπητος

Πρέπει να ομολογήσω ότι από τη στιγμή που έγιναν τα βασικά στο σπίτι και απέκτησε μια αξιοπρεπή κρίσιμη μάζα ώστε να μπορεί να γίνεται το νοικοκυριό (κρεβάτι, ντουλάπια, κουζινικά, είδη προικός, ηλεκτρικά, έπιπλα), είπα να χαλαρώσω λίγο, να σταματήσω να τρέχω για εξοπλισμούς και να το απολαύσω. Και αυτό έκανα όλο το καλοκαίρι.

Αυτό σημαίνει ότι το δεύτερο κύμα το οποίο περιλαμβάνει, χαλιά, φωτιστικά και λοιπή διακόσμηση εκκρεμεί. Και μπορεί όλα αυτά να μην είναι κρίσιμα για τη διεξαγωγή του βασικού νοικοκυριού, είναι σίγουρα όμως εκείνα που δίνουν το ιδιαίτερο χρώμα σ' ένα σπίτι.

Το Σάββατο λοιπόν, με τη συμβουλευτική (και όχι μόνο (-:) στήριξη μητέρας και αδερφής, πήγαμε και κοιτάξαμε για χαλιά. Εσοδεία της ...ταπητότσαρκας ήταν ένα μεγάλο χαλί για το καθιστικό και ένα σετ των τριών για την κρεβατοκάμαρα. Έγινε και παραγγελία για άλλο ένα για το διάδρομο.

Τα χαλιά μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν, έπειτα από ενδελεχή καθαρισμό. Και πραγματικά, το σπίτι τώρα είναι αλλιώς. Πιο ζεστό, πιο γεμάτο. Ό,τι πρέπει για το γέρο-χειμώνα που είναι στο δρόμο.

Θα μου πάρει κάποιες μέρες να το συνηθίσω.

Άντε και καλό μας χειμώνα, σιγά-σιγά!

Wednesday, September 24, 2008

Ο κύριος του β6

Ένα πρωινό πριν λίγες μέρες έξω από την πόρτα του διαμερίσματος, συνάντησα τον κύριο που μένει στο δίπλα.

Όχι το ακριβώς δίπλα. Είμαι τελευταίος στη σειρά και είμαι το 8. Ο κύριος είναι το 6 και η πόρτα του απέχει 3-4 μέτρα απ' τη δική μου. (Στο 7 μένει ένας νεαρός με γένεια που τον έχω συναντήσει ήδη 2-3 φορές).

Μέσα σε 4 μήνες λοιπόν, δεν έτυχε να τον δω καθόλου τον γείτονα του 6. Ξέρω πως μένει με τη σύζυγο. Τα βράδια όλο και κάτι μαγειρεύουν. Βλέπουν τηλεόραση, επίσης. Καμιά φορά τσακώνονται κι ακούγονται λίγο.

Όλα αυτά τα ξέρω από την οπτική, ακουστική και οσφρητική μου εμπειρία (-:, μπαίνοντας και βγαίνοντας. Δεν έτυχε ποτέ όμως να τον δω προσωπικά. Δεν το επιδιώξε κι αυτός, ούτε κι εγώ, για να λέμε την αλήθεια.

Εκείνο το πρωί όμως, είδα έναν συμπαθητικό μεσόκοπο κύριο (συνταξιούχος άραγε;) να βγαίνει από την πόρτα του. Και του έσκασα ένα χαμόγελο, κι ένα καλημέρα. Κι αυτός το ίδιο. Σχολίασα ότι τόσον καιρό δεν ξέρουμε καν οπτικά ο ένας τον άλλο και συμφώνησε.

Ύστερα φύγαμε κι οι δύο, ο καθένας για τον προορισμό του.

Ίσως θα έπρεπε κανένα βράδυ να χτυπήσω την πόρτα και να πω ένα γεια σ' αυτούς τους ανθρώπους που μένουν ακριβώς μια ανάσα δίπλα μου. Δεν το έκανα μέχρι τώρα, ποτέ δεν είναι αργά όμως...

Tuesday, September 23, 2008

Πρωινή ...φασολάς

Γενικά, είμαι πρωινός τύπος. Προτιμώ να σηκώνομαι νωρίς, να κάνω μερικές δουλειές, συνήθως στην κουζίνα, τρώγωντας παράλληλα και πρωινό κι ύστερα να φεύγω για το γραφείο.

Το Σαββατοκύριακο λοιπόν, δε μαγείρεψα κάτι για μέσα στην εβδομάδα. Βασικά, δεν πρόλαβα. Ένα σου-κου έχουμε κι εμείς, τι να πρωτοκάνουμε;

Προτίμησα να βάλω μερικά φασόλια στο νερό την Κυριακή το βράδυ και σηκώθηκα Δευτέρα πρωί και τα 'φτιαξα. Μισή ώρα βράσιμο στο νερό, εν τω μεταξύ ετοιμάζω καρότο, σέλινο, κρεμμύδι. Μετά βράζει στο μείγμα για τουλάχιστον άλλο τόσο. Εν τω μεταξύ, τρώμε το πρωινό μας, και κόβουμε και μια σαλατούλα για το μεσημέρι. Έτσι έχουμε τα ταπεράκια υπερέτοιμα για το γραφείο. Και άλλη μια μερίδα για αύριο.

Χάσαμε: Μια ώρα ύπνο
Κερδίσαμε: Φαγάκι κομπλέ για 2 μέρες και φρέσκια ...επιούσια σαλάτα.

Νομίζω ότι το ισοζύγιο ειναι θετικό (-:

Monday, September 22, 2008

Τέσσερεις μήνες αργότερα

"Είμαστε ακόμα εδώ".

Το "μετακομίζω" καλύτερα να πάει στον αόριστο.

Μετακόμισα.
Κι ύστερα "κατάστεσα" που έλεγε κι η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, τακτοποίησα δηλαδή.
Το νοικοκυριό τραβάει το δρόμο του σαν το νερό στο αυλάκι. 
Στο μέλλον, ακολουθούν καθημερινές σκηνές οικακής γαλήνης και νοικοκυριού (-:

Wednesday, May 21, 2008

Τα έπιπλα: Ραψωδία Γ: Ο αφρός

Ας το πάμε ελαφρώς ποιητικά:

Βρήκαμε ποτήρι.
Βρήκαμε μπύρα και γεμίσαμε το ποτήρι όσο χρειάζεται.
Τώρα μπορούμε να πιούμε.
Τελειώσαμε όμως;
Όχι. Γιατί η καλή μπύρα θέλει και λίγο αφρό.

Έτσι λοιπόν, αφού έχω κάπου να κοιμηθώ, κάπου να βάλω τα βρακιά και τα κουζινικά μου, τέλειωσα; Προφανώς και όχι.

Έχουμε και λέμε:
  • Ένας καναπές για το σαλόνι, να μπορούν να κάτσουν δυο τρεις άνθρωποι.
  • Ένα τραπεζάκι για να μπορούν να ακουμπήσουν ένα ποτό, ένα περιοδικό.
  • Καρέκλες για την τραπεζαρία (έχουν καθυστερήσει)
  • Κάποιο επιπλάκι απέναντι από τον καναπέ, πιθανόν να μπει και καμιά τηλεόραση εκεί, ώστε να μπορούν να δουν καμιά εκπομπή.
  • Φωτιστικά
  • Κουρτίνες
Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή:
  • Ο καναπές έχει παραληφθεί, μαζί με ένα σκαμπουδάκι (και είναι ένα πρασινάκι όλο τρέλα, τίποτ' άλλο δε σας λέω!!!)
  • Το τραπεζάκι το περιμένουμε, όπως και τις καρέκλες για την τραπεζαρία
  • Όσον αφορά την τηλεόραση, δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν μου χρειάζεται, σχεδόν ένα μήνα τώρα δε μου έλειψε καθόλου. Ας γίνουν τα άλλα και βλέπουμε.
  • Φωτιστικά και κουρτίνες είναι ακόμα στο μέλλον.
Και φυσικά, δεν τελειώσαμε ούτε εδώ με τα έπιπλα. Έπεται συνέχεια.

Tuesday, May 20, 2008

Τα έπιπλα: Ραψωδία Β+: Το ντουλάπι της κουζίνας ή αλλιώς η Σουηδία ενδεδυμένη με ...φουστανέλα

Κλου: Το μήκος του τίτλου είναι εφάμιλλο με το μέγεθος αυτής της αναρτησης (-;

Ας έρθουμε τώρα στο θέμα ενός πολυβασανισμένου ντουλαπιού κουζίνας, για να γκρινιάξω και λιγάκι.

Είχα την τιμή να παραγγείλω ένα έπιπλο κουζίνας από γνωστό σουηδικό πολυκατάστημα (ονόματα δε λέμε q-:). Ξέρετε τώρα, από εκείνα που φτιάχνουν στα μέτρα σου. Ο γνώστης και συμπαθής, εξυπηρετικός υπαλληλος συννενοήθηκε μαζί μου και κανονίσαμε την παραγγελία για ένα ντουλάπι 0,80 πλάτος επί 0,30 βάθος και 1,95 ύψος. Έδωσε την εντολή στο αντίστοιχο τμήμα, αυτοί συνέλεξαν τα εξαρτήματα, πήγα και πλήρωσα (ακριβούτσικο βγήκε, αλλά τι να κάνουμε), περίμενα και λίγο, και στο τέλος τα παρέλαβα, τα φόρτωσα στο αυτοκίνητο (το ποδήλατο δεν εξυπηρετεί για την παρούσα φάση q-:) και τα πήγα σπίτι.

Πάω λοιπόν να το συναρμολογήσω το έρμο το ντουλάπι. Για αρχή φτιάχνω το σκελετό. Χωρίς να υποψιαστώ κάτι, τον βάζω στο πλάι και πάω να βάλω τις πόρτες. Ανοίγοντας τη μια πόρτα διαπιστώνω ότι είναι λιγουλάκι μεγάλη. Εκείνη τη στιγμή μου κόβει. Πιάνω την ταινία και μετράω το σκελετό. Τόμπολα! 60 πόντους πλάτος αντί 80. Χμμ... Δυστυχώς τον έχω ήδη συναρμολογήσει, πράγμα που περιλαμβάνει και κάρφωμα του πίσω κόντρα πλακέ.

Συνειδητοποιώντας ότι έκαναν λάθος, εκνευρίζομαι ελαφρώς κι ύστερα, για να εκτιμήσω το μέγεθος του λάθους, πιάνω να δω και τα υπόλοιπα εξαρτήματα. Μετράω τα ράφια λοιπόν: Βάθος σωστό, πλάτος όμως: 80 πόντοι. Μετράω τα 2 πλαινά κομμάτια. Ύψος σωστό, βάθος όμως 55 αντί 30 πόντοι.

Αφού ταλαιπωρήθηκα και περιπλανήθηκα αρκετά από το τμήμα εξυπηρέτησης στο τμήμα κουζινών και τανάπαλιν, με πληροφόρησαν πρώτον, ότι τα πλαινά βγαίνουν μόνο σε μία συγκεκριμένη διάσταση και ότι πρέπει να τα κόψω μόνος μου, πράγμα που δεν μπορώ να κάνω, αφού δεν έχω εργαλεία. (Αίσχος, αυτό _δεν_ μου το είπε ο υπάλληλος.) Δεύτερον, εντάξει, έκαναν λάθος στο τμήμα που συνέλεξαν τα εξαρτήματα και μπορώ να επιστρέψω όποιο κομμάτι δεν με ικανοποιεί. Για διάφορους λόγους, αποφάσισα να κρατήσω το σκελετό παρόλο που ήταν λίγο μικρότερος, οπότε άλλαξα τις πόρτες και τα ράφια.

Παρεμπιπτόντως, το μήνυμα αναμονής τους κρατάει ακριβώς 5 δευτερόλεπτα και συνίσταται ακριβώς στο εξής: "Καλέσατε την ΙΔΕΑ. Παρακαλώ περιμένετε". Και επαναλαμβάνεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ, για όλο το χρόνο αναμονής. Μίλησα με τον υπεύθυνο του τηλεφωνικού κέντρου γι' αυτό και με διαβεβαίωσε ότι θα το αλλάξει. Επίσης, από το ένα τμήμα στο άλλο, δυστυχώς δεν μπορούσαν να με συνδέσουν κι αναγκαζόμουν να ξαναπάρω. Ευτυχώς για το τμήμα κουζινών υπήρχε απ' ευθείας γραμμή.

Έφαγα δηλαδή άλλο ένα ολόκληρο απόγευμα και ένα υπερπεντάευρο διόδια. Επέστρεψα όμως με τα σωστά κομμάτια, τα οποία και χρησιμοποίησα για να φτιάξω το ρημάδι το ντουλάπι. Τέλος καλό, όλα καλά; Μπορεί.

Συμπεράσματα, κρίσεις, γκρίνιες: Με όλα τα άλλα έπιπλα που πήρα από το πολυκατάστημα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ίσως γιατί αυτά είχαν πακεταριστεί στη ...Σουήδία. Στην Ελλάδα όμως δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά όταν είναι να συλλέξουν τα σωστά εξαρτήματα, παρ' όλο που αυτά αναγράφονται σωστά στο τιμολόγιο, αναλυτικά μαζί με τις διαστάσεις και τον κωδικό τους (που είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ για την άλλη διάσταση). Να ομολογήσουμε ότι παρ' όλο που με ταλαιπώρησαν τηλεφωνικά, στο κατάστημα ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι. Αν και διαπίστωσα ότι λίγο πριν την ώρα που κλείνουν, η απόδοσή τους πέφτει λίγο και άλλα ευτράπελα. Όπως ότι σκάνε οι συναγερμοί που ενεργοποιούνται αυτόματα λίγο μετά την επίσημη ώρα κλεισίματος.

Υ.Γ. Η συμπαθέστατη κυρία που με εξυπηρέτησε στο τμήμα αλλαγών φορούσε ένα καρτελάκι με το ονομά της. Κανέλλα Ζαχαράκη! Καλό, ε; (-;

Monday, May 19, 2008

Τα έπιπλα: Ραψωδία Β': Το σφυρί, το κατσαβίδι, το [αγγλικό] κλειδί, #2

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Δυσκολίες εν πλω:
  • Κάποτε, τα έπιπλα είναι όγκώδη, κάποτε είναι βαριά, κάποτε θέλει γιόγκικη ευλυγισία για να βάλεις το κατσαβίδι στα συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να βιδώσεις.
  • Κάποτε, λείπει κάποιο κομμάτι ή στο έχουν δώσει λάθος.
    Κάποτε διαπιστώνεις ότι δεν έχεις βίδες στήριξης και ούπα για τον τοίχο, οπότε πας και παίρνεις.
  • Ύστερα διαπιστώνεις ότι δεν έχεις δράπανο, οπότε ζητάς ένα απ' το μπαμπά.
  • Πιο ύστερα, διαπιστώνεις ότι δεν έχεις μπαλαντέζα για να τρυπήσεις.
  • Όταν προμηθεύεσαι μπαλαντέζα, διαπιστώνεις ότι είναι ...ώρα κοινής ησυχίας και δε μπορείς να τρυπήσεις (-:
Τα εμπόδια είναι κάτι μεταξύ αστείου και τραγικού. Το μυστικό είναι να μη βιάζεσαι και να μην αγχώνεσαι. Όλα γίνονται, αργά ή γρήγορα. Το ζήτημα είναι να γίνουν καλά και να μπουν τα επιπλάκια, σωστά συναρμολογημένα και στηριγμένα στη θέση τους.

Κατόπιν, ένα καλό σκούπισμα και σφουγγάρισμα και μπορούμε να χοροπηδήσουμε πάνω στο κρεβάτι, να βάλουμε πράγματα στη συρταριέρα της κρεβατοκάμαρας, να τοποθετήσουμε όλα τα βιβλία μας στη βιβλιοθήκη και τα πατούμενα στην παπουτσοθήκη, να ακουμπήσουμε πράγματα στο τραπέζι του σαλονιού, να βάλουμε χαρτιά και τον υπολογιστή στο γραφειάκι, να απολαύσουμε την προεδρική πολυθρόνα του γραφείου. Να βάλουμε την προίκα από τα κατσαρολικά, πιάτα, ποτήρια και τη συλλογή από ταπεράκια στο ντουλάπι της κουζίνας, άπαντα τα μικροαντικείμενα στον τροφοσυλλέκτη, τα καλλυντικά στα ντουλάπια του μπάνιου.

Όταν είναι όλα αυτά στη θέση τους πλήρη φορτίου και λειτουργικότητας, συνειδητοποιείς ότι είναι αρκετά σημαντικό που κόπιασες πολύ για το καθένα ξεχωριστά καθώς και για όλα μαζί. Η προσπάθεια είναι που μας κάνει να εκτιμάμε την αξία.


Στο επόμενο: Ραψωδία Β+: Το ντουλάπι της κουζίνας ή αλλιώς η Σουηδία ενδεδυμένη με ...φουστανέλα.